Kusuruma bakmayın benim, dostlar, bağışlayın beni.

Bugün Ahmed benim, ama dünkü Ahmed değil. Bugün anka benim, ama yemle beslenen kuşcağız değil.

Ey hilâl-ebrû gam-ı hecr ile hâk itdün beni Âşık-ı dîvâne idüp sîne-çâk itdün beni

Senün nâm-ı şerîfünle yazılsa bir yere adum Bulup vaslun tesellîsin diner efgân u feryâdum

Hey benüm cânum yiter cevrünle pâmâl it beni Yâ bana rahm eyle yâ öldür yâ bir hâl it beni

Kıyâmet günine benzer o meh-rûda mehâbet var Temâşâ-yı cemâline ne tâkat var ne kudret var

Dîvâne-i ışk olduğum bir kayd olur cânânuma Bu bir zarûrî derd imiş müşkil belâdur cânuma

Sâkıyâ mey sun ki eyyâm-ı bahâr elden gider Hâtem-i câm-ı şarâb-ı hoş-güvâr elden gider

Târik-i dünyâyı gözler evliyâ evlâ görür Aynına almaz avâmun aynını a’mâ görür

Cemâl-i Hakkı maksûd eyle gün gibi havâdan geç Urûc it âlem-i bâlâya bir bir mâsivâdan geç

Sen perî-rûyı seven bî-hûş u ser-gerdân olur Adun anılduğı yirde vâlih ü hayrân olur

Bu âşık-ı bîmâra rahm eyle benüm rûhum Bu derde giriftâra rahm eyle benüm rûhum

Dâr-ı dünyâ delü gönlüm gibi vîrân olsa Ne cihân olsa ne cân olsa ne hicrân olsa

Âlemün yokdur safâsı derd-i bî-dermânı var Bu metâ’-ı vuslata aldanmanuz hicrânı var

Hattum hisâbın bil didün gavgâlara saldun beni Zülfüm hayâlin kıl didün sevdâlara saldun beni